... kitabımın içine koyduğum çiçeklerin nefis kokusu karşılıyor beni. Kitap okumak sadece bir hobiden ibaret değildir bana göre. Okumaya mesai ayrılmalı ve düzenli olarak okuma yapılmalıdır. Dolayısıyla bunu sürekli hale getirebilmek için kendimce bazı alışkanlıklar ediniyorum. Mesela en sevdiğim fosforlu kalemimi kitabın önemli yerlerini işaretlemek için hep yanımda taşırım. Bir kitaba başlarken genelde en arka sayfasına çiçek bırakırım ve kitabı her açışımda o çiçeği koklayarak kitabımı okumaya başlarım. Kimisine göre oldukça ilkel yöntemler bunlar ama baktığınızda gerçekten işe yaradığını görebilirsiniz. Bunların dışında bir de kitabın bana anımsattıklarıyla ilgili yaptığım çizimler var. Kitabı yarım bırakıp tekrar okumaya başlayınca, en son ne okuduğumu ve hangi konuyu bitirdiğimi hatırlayamıyorum. Buna çözüm olarak, okuduğum yere kadar kitapta olan olayların zihnimdeki görüntülerini kağıda döküp ayracımın yanına koyuyorum. Bu mini resimler bana en son okuduğum yeri gayet net bir şekilde hatırlatıyor. Hem de oldukça zevkli. Böylece dönüp son sayfaları tekrar okumak zorunda kalmıyorum. Şimdiyse bana göre en önemli maddeye geldik. Bunu söylemeden önce, neden kitap okumayıp kütüphaneye gitmeyi vakit kaybı olarak gördüğümüzle ilgili bir şeyler anlatmak istiyorum.

Kitap okumayı hayatımın anında çok sevdim fakat olay sevmekle bitmiyor maalesef. Bu işin sabır ve istikrar gerektiren bir iş olduğunu çok sonra anladım. Neden kitap okumadığımı, sürekli üşenip başka işlere yöneldiğimi fark etmeye başladım. Şöyle anlatabilirim: Etrafımızda artık bilgiye erişim çok kolay. Telefondan birkaç tıkla her şeye ulaşabiliyor, yattığımız yerden aklımıza takılan birçok şeyi öğrenebiliyoruz. Artık kimse kalkıp kitaplığından kitap almaya hele ki hazırlanıp kütüphaneye gitmeye zahmet etmiyor. Üstüne üstlük bunun gereksiz olduğunu savunuyor. Aslına bakarsanız bir yandan doğru sayılabilir. Sıcacık yerimizden kalkıp hazırlanıp kütüphaneye gideceğimiz süre boyunca birçok şey daha öğrenebiliriz teknoloji sayesinde. Peki kütüphaneye veya kitaplığımıza gitmeye zahmet etmediğimiz süre boyunca gerçekten bir şeyler araştıracak veya okuyacak mıyız? Belki nadiren evet olabilir bu sorunun cevabı ama açık konuşmak gerekirse bu genellikle gerçekleşmeyecektir. Hepsi lafta kalacaktır. Ayrıca kütüphanedeki ortamın ve canlı canlı kitaplara dokunarak araştırma yapmanın verdiği hissi, teknolojik cihazlar ne yazık ki veremiyor. “ Kütüphaneye gitmek bana külfet değil ben sadece okumayı alışkanlık edinmek istiyorum.” derseniz bu konuda şu şekilde yardımcı olabilirim diye düşünüyorum: Eğer kitap okuma alışkanlığını yeni edinmeye başladıysanız, telefonunuzu ulaşamayacağınız yere, kitabınızı da başucunuza koyun. Gittiğiniz yerlere kitabınızı da götürün. Kitap size ne kadar yakın olursa eliniz o kadar çok gidecektir. Ayrıca başlarda okumayı en çok sevdiğiniz ve en çok ilginizi çeken tarzda kitaplar okursanız, okuma isteğiniz artacaktır. Umarım bu tavsiyeler işine yarar.

Evet... Şimdi kütüphanedeyim. Bütün bu sessizliğin içinde birinin kafası içindeki gürültüyü aktardığı kağıtla karşılaşıyorum yeni kitabımın ilk sayfasında. Yazılanların tümü bu sessizlikle, bu kitap kokularının etkisinde yazılmış olmalı. Okumak kadar yazmaya da etkisi büyükmüş kütüphanenin. Şimdi çok daha iyi anlıyorum bu atmosferi. Benden sonra kim okuyacak acaba bu kitabı ve kimin yazdığını bilmediğimiz satırları?

Şair, insan yaşadığı şehri tanımak istiyorsa onun arka sokaklarında kaybolmalı, demiş. Mecidiye’den, Demirciler Yokuşu’na çıkarken geliyor bu dizeler hatırıma. Samsun şehrinin geçmişle bağı silinmemiş siması, bu daracık sokakta karşılıyor beni. Yokuşun başında, zamana inat geleneksel yöntemlerle zanaatını icra eden demirci ustasının vitrinsiz, kepeksiz ön cephesinden taşan oraklar, nacaklar türlü alet edevat, başka bir zamanda yaşandığı hissi veriyor insana. Birden buraya niçin geldiğimi anımsıyorum. Beni yaşadığım çocukluğumu geçirdiğim köye götürüyor bu gördüklerim. Annemin tarlada ,oraklarla ekin biçip bağ yaptığı babamın nacakla ağaç kesip kışa hazırlık yaptığı zamanlar geliyor aklıma hep. Babama yuvarlak tahta kestirip onu çiviyle bir sopaya çakıp oyuncak araba yaptığım ve oynadığım eğlendiğim zamanlar... Çocukluğumun o güzel günleri geçiyor gözlerimin önünden...

Bu zamana bakacak olursak artık her şeyi makineler üretiyor. Hatta üretim yapan makineler bile makineler tarafından üretiliyor. İnsan elinin değmesine gerek kalmadan kısa bir süre içinde işler makineler ile hemen yapılır hale geldi. Teknoloji ilerledikçe insanların yaşama şekilleri de değişti. İnsanlar giderek robot, makine haline gelmeye başladı. Bu durumun insanlara zarar verdiğini düşünüyorum.

Eski güzel günlerdeki mahalle anlayışı, komşuluklar dostluklar kalmadı sanki. Elbette bu durum eşyanın ya da şehrin kusuru değil. Zaman ilerledikçe şehirler arasındaki mesafeler kısalıyor ama insanlar arasındaki mesafeler büyüyor. İnsan kalabalıklar içinde yalnızlığı yaşıyor. O eski geleneklerimiz, adetlerimiz, insani paylaşımlarımız kalmadı artık.

Kendi hikayesinden yola çıkarak bu sunuyu hazırlamaya karar vermişti. Nitekim o da kitap okumayı sevmezken bir zorlama ile başladığı bu alışkanlıkla epeyce şeyler öğrenmiş bilgiler edinmiş, kendince çıkarımlar yapmıştı; neden bunu insanlarla paylaşmayacaktı ki… Bu sunuda kendisini kahraman seçti ve kendi kitap okuma başarısını ve insanlara aslında kitap okumayı sevmezken neden okumaya başlamak gerektiğini, telkin etmeyi amaçladı. Okumak insanı pek çok yönden geliştirir. Mesela çıkarımlar yapamaya bir şeyleri daha derin düşünmeye, bir şeylerde çelişki aramaya daha çok düşünüp daha çok bilgi edinmeye ,bu bilgileri hayatta kullanıp hayatı kolaylaştırmaya ve daha birçok faydalı alanlara yöneltir insanı. Selim de eskiden okumanın sıkıcı, bunaltıcı olduğunu insana boş geldiğini düşünüyordu. Ülkemizde böyle olan birçok çocuk ve gençler bulunmakta, aslında bizleri teşvik edenleri dinlemeliyiz. Bir yerlerden başlamalısın okumaya Ama çoğu kişi okumanın kendisine bir faydası olamayacağını düşünüyor, ben de bu önyargıları yıkmak istiyorum. Aslında, ben de bu insanlardan birisiydim ama bir gün başladığım kitap hayatımı değiştirdi. Sevmediğim okumak, zamanımı en güzel değerlendirdiğim işim oldu.

Okudukça bilgilendim, sorgulamaya ve düşünmeye bir şeyler hakkında iyi fikirler yürütmeye başladım. Günümüzde herkesin zevkine uyacak kitaplar var ve bunlara ulaşmak eskisi kadar meşakkatli değil . Okumak istediğimiz kitaba İnternetten ulaşıp pdf halini okuyabiliyoruz. Hem okumak konuşmanıza bile etki eder daha doğru ve güzel cümleler kurmanıza yardımcı olur. Kitap okumayı severseniz kitaplar ailenizden biri gibi olur, kütüphaneler ikinci evleriniz gibi görünmeye başlar; bazen kitaplara sığınırsınız bazı duygulara. İlla roman hikâye okuyacak değilsiniz ki fıkra kitapları da var sizleri güldüren. Aslında herkese uygun bir alan ve o alanda kitaplar, dergiler var yeter ki siz okumak isteyin... Kendinizi tanıyın okumanın size verebileceği faydaları düşünün ve kitaplara yaklaşın ve bir yerlerden başlayın ki devamı gelsin.

Okumakla ilgili birçok söz söyleyebilirim aslında ama benim çok sevdiğim bir sözü söyleyeyim size: “Okumadan geçirilen bir gün, yitirilmiş bir gündür.” Sizler de eminim ki hemen etkilenecek hemen kitabınızı açmaya bu saklı hazineleri keşfetmeye çıkacaksınız... Haydi hep beraber alalım; kitabı elimize almakla başlayalım, yeni bir sayfaya. Ben Samsun’da yaşıyorum ve sahile iniyorum. Bulduğum sessizlikte bazen güzel parklarımızın bazen ağaçların altındayım. Beni görürseniz selam vermeyi unutmayın. Ha bu arada! Karadeniz kitap fuarını hiç kaçırmayın. Binlerce kitap var. Okuyun, okutun kitapların evreninde siz de var olun…